عاشقان ولایت

حضرت زینب سلام الله علیها در خانواده ای رشد و پرورش می یابند که معادن و ابواب علم و دانش در آن جمع اند. تربیت در چنین محیطی ایشان را به آنجا می رساند که وقتی ابن عباس درصدد روایت خطبه فدک به نقل از دختر حضرت زهرا سلام الله علیها است می گوید: «حدیثتنا عقیلتنا…». عقیله در زبان عربی بر وزن فعیل است که هم صفت مشبهه است و هم صفت مبالغه، به واقع در فارسی باید آن را بسیار عاقل یا عاقلی که عقلانیت با او همیشه همراه است، معنی کرد. نکته قابل توجه آنکه ایشان در آن زمان دخترکی 5 ساله بودند! بخشی از ﻋﻠﻢ اﻳﺸﺎن همان ﻋﻠﻤﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮ اﺛﺮ ﺷﺎﮔﺮدی در ﻣﺤﻀﺮ ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺑﺰرﮔﻮارﺷﺎن ﺑﻮده و ﺑﺨﺶ دﻳﮕﺮ آن ﻟﻄﻒ و ﻋﻨﺎﻳﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ به اﻓﺮادی اﺳﺖ ﻛﻪ در ﻣﺴﯿﺮ ﺣﻖ ﻗﺮار ﻣﻲ ﮔﯿﺮﻧﺪ.تحلیل ایشان از اوضاع جامعه در خلال خطبه هایی که در طول مسیر اسارت برای مردم و برخی سران کوفه و شام ایراد فرمودند، نشان از عمق بصیرت و آسیب شناسی دقیق حادثه عاشورا دارد.

«یا اهل الکوفه، یا اهل الغدر و الختل»؛ اى خدعه‌گرها، اى کسانى که تظاهر کردید! شاید خودتان باور هم کردید که دنباله‌رو اسلام و اهل‌بیت هستید؛ اما در امتحان اینجور کم آوردید، در فتنه اینجور کورى نشان دادید. «هل فیکم الّا الصّلف و العجب و الشّنف و الکذب و ملق الاماء و غمز الاعداء»؛ شما رفتارتان، زبانتان با دلتان یکسان نبود. به خودتان مغرور شدید، خیال کردید ایمان دارید، خیال کردید همچنان انقلابى هستید، خیال کردید همچنان پیرو امیرالمؤمنین هستید؛ در حالى که واقع قضیه این نبود. نتوانستید از عهده‌ى مقابله‌ى با فتنه بربیائید، نتوانستید خودتان را نجات دهید. «مثلکم کمثل الّتى نقضت غزلها من بعد قوّة انکاثا»؛ مثل آن کسى شدید که پشم را می ریسد، تبدیل به نخ میکند، بعد نخها را دوباره باز میکند، تبدیل میکند به همان پشم یا پنبه‌ى نریسیده. با بى‌ بصیرتى، با نشناختن فضا، با تشخیص ندادن حق و باطل، کرده‌هاى خودتان را، گذشته‌ى خودتان را باطل کردید. ظاهر، ظاهر ایمان، دهان پر از ادعاى انقلابی گرى؛ اما باطن، باطن پوک، باطن بى‌ مقاومت در مقابل بادهاى مخالف. این، آسیب‌شناسى است.

منبع:http://didban.ir/fa/news-details/9992/%D8%B2%DB%8C%D9%86%D8%A8–%D8%B3-%D8%9B-%D8%A7%

ایمان راسخ حضرت زینب علیهاالسلام
اولین و مهمترین خصلت آن بانو محبت و عشق وافری است که به ذات احدیت دارد تا بتواند همه کس و همه چیز را در محضر او ذوب کند و حتی خویشتن خویش را هم نبیند. در مقابل ایمان و اعتقاد به خداوند همین بس که همه مصائب را برای او در راه رضای حق تحمل می‌کند و همه اینها را چون از سوی معبود است، زیبا می‌بیند. وقتی در کوفه ابن زیاد از او سوال می‌کند: «کار خدا را با برادرت چگونه دیدی؟» در جواب می‌فرماید: «چیزی جز زیبایی ندیدم.» زیرا که این حرکت در راستای حق و حقیقت و جاودانگی بود.

شهادت یک انسان کامل در نظر اولیاء خدا جمیل است نه برای این که جنگ کرده و کشته شده است. بلکه جنگ و قیام برای خدا بوده است. آن گاه که حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) بدن پاره پاره برادر را در گودال قتلگاه مشاهده می‌کند با تضرع در پیشگاه خدا می‌گوید: «اللهم تقبل منا هذا القربان.»
این اوج معرفت و ایمان است و عظمت روح را می‌رساند که چون در راه خداست، تحمل آن آسان است